Ga naar de inhoud

Je kunt aan mij niet zien wat het me kost

Met autisme en een burn-out wordt je wereld heel klein. Dingen die ik vroeger kon: verjaardagen, naar de stad of naar een concert, zijn nu onoverkomelijke hobbels voor me. Dat kun je niet aan me zien (want instorten doe ik thuis, met de deur en de gordijnen dicht) en ik vind dat ook heel moeilijk om aan anderen uit te leggen of zelfs maar om het mezelf toe te staan of te vergeven. Internet biedt voor mij letterlijk een venster naar de wereld, voor informatie, contact met anderen en als middel om mijn eigen geluid te laten horen. Wat fijn dat deze site mij vandaag hierbij helpt! Nog steeds worden vrouwen en meisjes met autisme over het hoofd gezien. Nog steeds wordt gedacht dat vrouwen ‘van nature’ socialer zijn en dat ze hun autisme beter kunnen verbergen. Juist door deze redeneringen worden vrouwen overvraagd, niet gezien en niet geholpen. Ik kreeg mijn diagnose pas op mijn vijftigste, wat betekent dat er vele tientallen jaren van uitputting en onbegrip bij mezelf en mijn omgeving aan vooraf gingen. Feminisme moet ook gaan over meisjes en vrouwen serieus nemen, in onderzoek naar hun behoeften, in medische zorg en in de psychiatrie.

– Thuiszitter

Ga naar de inhoud