English
Hazar’s speech namens Feminists Against Ableism tijdens de demo tegen politiegeweld op 3 november: “Politiegeweld is politiek geweld!”In haar speech vraagt Hazar aandacht voor het politiegeweld dat gehandicapte mensen ervaren, met name mensen met psychische aandoeningen. Meer dan de helft van de mensen die onder verantwoordelijkheid van de politie overlijdt, vertoont onbegrepen (“verward”) gedrag. Politiegeweld is een validistisch en intersectioneel issue.
De tekst van de speech:
Bedankt allemaal voor jullie komst. Ik weet dat het niet voor iedereen makkelijk is om hier te zijn. Een vriendin van mij, die slachtoffer is van politiegeweld, is hier terwijl ze recent nog zei: mij zie je nooit meer op een demo, ik ben te getraumatiseerd. Ondanks haar angsten en haar trauma is ze hier en ik weet dat dit voor meer mensen zo is. Ik vind het heel moedig dat jullie er zijn. Tegelijkertijd vind ik het verdrietig dat het nodig is dat we hier staan, wetende dat het hier niet zal eindigen. Dat we nog veel vaker de straat op zullen moeten. Het is een oneerlijk gevecht. Het maakt me boos maar die boosheid geeft me ook vuur. That makes me wanna burn shit down. Figuurlijk hè.
Er is veel te zeggen over de politie, over de machtsverhoudingen en het geweld. Er zijn zoveel aspecten die ik zou willen adresseren maar vandaag zal ik het perspectief van mensen met een beperking belichten. Ik zal vooral focussen op psychische kwetsbaarheid. Voordat ik verder ga vind ik het belangrijk eerst iets anders aan te kaarten.
Ik ben van het collectief Feminists Against Ableism. Wij zijn een groep mensen met een beperking die validisme willen bestrijden. Validisme is de discriminatie van gehandicapte mensen. Een van onze leden werkt als webredacteur bij de politie. We begrijpen en erkennen dat dit gevoelens van onveiligheid oproept. Ze maakt deel uit van het instituut, dat is niet te ontkennen. Wat echter ook niet te ontkennen valt, is dat zij als gehandicapte moslima van kleur niet veel opties heeft. Dit zeggen wij niet om haar identiteiten in te zetten als verdediging maar het is nu eenmaal wel een verklaring. Slechts 5% van de werkgevers is bereid mensen met een handicap aan te nemen. Systemen als validisme, islam-haat, racisme en seksisme beïnvloeden toch echt de opties die ze heeft. Nogmaals, alle begrip voor de mensen die hier een onveilig of anderzijds onprettig gevoel bij hebben. Maar we hebben geen begrip voor de racistische, validistische en seksistische aanvallen op haar. Dit gesprek zullen we zeker nog voortzetten maar voor nu zou ik graag beginnen aan mijn speech.
Een aantal jaren terug ging het heel slecht met mij. In die periode heb ik mensen op het hart gedrukt de politie absoluut niet te bellen wanneer ik door een crisis ging. Het was een angst die ik had, die ik in de loop van de jaren ook ben gaan zien bij anderen. We beloven elkaar dat we op andere manieren hulp inschakelen. Het is een thema wat nog steeds leeft bij mijn vrienden en kennissen met een psychische aandoening, zo ook bij iemand van Feminists Against Ableism. Hen is doodsbang dat de buren op een dag de politie zullen bellen.
De politie is namelijk niet adequaat getraind om mensen met psychische aandoeningen te helpen, hierdoor is de kans dat de situatie escaleert groter.
Meer dan de helft van de personen die onder verantwoordelijkheid van de politie overlijdt vertoonde verward gedrag. Niet in elk van deze gevallen is er per de sprake van een kogel, klappen die zijn uitgedeeld of nalatigheid maar zoals Control Alt Delete schrijft: het is dan wel de vraag hoe het OM deze zaken beoordeelt en hoe voor het optreden van de politie publiekelijk verantwoording wordt afgelegd.
Een situatie die me erg bijblijft is de die van een 23 jarige Duitse jongen. Hij werd vorig jaar in Amsterdam doodgeschoten door de politie. Hij liep rond met een mes dat hij tegen z’n keel hield en reageerde niet op wat er om hem heen gebeurde. Een agent met een hond benaderde hem van achter en sloeg hem neer. Hierop escaleerde de boel en zeggen de agenten dat ze door de worsteling die ontstond wel moesten schieten. Wat ik zo verdrietig vind aan deze situatie is dat er een psychiatrische ambulance klaar stond, maar de hulpverleners hebben de kans om in te grijpen niet gekregen. De actie van de hondengeleider maakte de situatie voor zowel die jongen als voor henzelf onnodig gevaarlijker, het is een duidelijk voorbeeld van hoe de politie niet weet om te gaan met mensen die in psychische nood verkeren.
65% van de politiemensen vindt zelf ook dat hun training op dit gebied ontoereikend is. Meer trainingen en meer regels zijn echter geen oplossingen voor het probleem. Wat we zien is dat regels niet altijd worden nageleefd, er wordt geweld gebruikt waar het niet mag, er wordt bovenhands met de wapenstok geslagen, gelogen in het proces verbaal en meestal zonder consequenties. En trainingen zullen nooit voldoende zijn, politieagenten zijn geen zorgverleners en wat iemand die een psychische crisis verkeert nodig heeft is hulp. Een agent die vol adrenaline op een inbraak wordt afgestuurd of opgefokt vreedzame demonstranten omsingeld en in elkaar mept kan niet in de juiste mindset verkeren om vervolgens iemand in psychische nood te helpen. In plaats van meer geld naar de politie zou er dan ook geïnvesteerd moeten worden in psychische zorg en in andere voorzieningen. En in plaats van de politie alles laten afhandelen zouden we mensen moeten sturen die kunnen bieden waar de situatie om vraagt.
Wanneer ik zeg investeren in voorzieningen bedoel ik ook bijvoorbeeld wonen en naast de GGZ ook andere hulpverlening. Niet iedereen die verward gedrag vertoond heeft een psychische aandoening of een andere beperking. Sommige mensen zijn dakloos, arm, hebben schulden of zijn extreem eenzaam. De politie kan niks voor ze betekenen, dus laten we hier andere systemen voor opbouwen terwijl we de huidige schadelijke systemen slopen.
Ik heb in deze speech vooral gefocust op psychische kwetsbaarheid omdat er rondom de politie überhaupt weinig cijfers en feiten te vinden zijn, laat staan als het aankomt op mensen met een beperking.
Maar ik heb gezien hoe agenten op video omgaan met loophulpmiddelen zoals een rollator of een rolstoel en hoe ze op video, social media en in appjes validistische taal gebruiken. Validisme is ook bij de politie een groot probleem.
Tot slot, wil ik nog een ding heel duidelijk maken. Vandaag heb ik hier de politie aangesproken maar ik wil zeker ook de overheid tot verantwoording roepen. De staat gebruikt de politie om problemen te onderdrukken. Problemen die met betere politieke keuzes opgelost moeten worden. De staat gebruikt de politie om mensen te onderdrukken. Vooral de mensen die opkomen voor hun rechten. Politiegeweld is politiek geweld.